Dag 12: What’s in a Name?

Handelingen 2: 14-35

Je hebt net het voorrecht gehad om de meest effectieve preek te lezen die ooit iemand gehouden heeft!

Natuurlijk zijn er campagnes geweest van Billy Graham, Reinhard Bonnke of Carter Conlon waarbij er miljoenen aanwezig waren en waar velen van hen een keuze hebben gemaakt.

Maar hier spreken we over een man die een paar maanden daarvoor nog bibberend Jezus afwees toen hij gevraagd werd door een slavenmeisje of hij ook bij Hem hoorde.

Diezelfde man stond nu niet in een veilige kerk of op een podium van een stadion, maar op het levensgevaarlijke tempelplein te roepen dat de Jezus die door de luisteraars gevangengenomen en vermoord was.

Alsof dit nog niet heftig genoeg was verteld hij ook nog even dat diezelfde Jezus opgestaan was en dat iedereen die Zijn Naam zou aanroepen zalig zou worden.

Na deze preek kwamen ongeveer drieduizend mensen tot geloof en zij vormden de basis voor de grootste revolutie die deze wereld ooit gekend heeft.

Wat maakte dat Petrus zijn eerdere angst overwon en zijn eigen leven in de waagschaal zette?

Vanwege dat ene vers dat me zo raakte: ‘Iedereen die de Naam van de Heer aanroept zal worden gered…’

Dat is natuurlijk een geweldige boodschap en daar word je blij van, maar het lijkt wel alsof Petrus hier een andere drive heeft dan blijdschap. Petrus lijkt niet blij in dit verhaal, maar hij lijkt vooral gepassioneerd omdat hij bezorgt is.

Ik vind dat ook logisch; als je claimt dat iedereen die de Naam van de Heer aanroept gered zal worden, dan zegt dat ook iets over je overtuiging over wat er met de mensen gebeurt die niet de Naam van de Heer aanroepen.

De boodschap van het evangelie is een zaak van leven en dood, eeuwig leven in de nabijheid van God of eeuwig leven in de reddeloze toestand van het leven buiten Zijn nabijheid.

Daar is de Bijbel heel duidelijk over, dat is één van de grootste redenen van de komst van Jezus Christus; Hij kwam niet om te oordelen, maar Hij kwam om dat wat al onder het oordeel viel te redden.

Dit was de grootste drive van Petrus en van de andere discipelen; ze wilden dat mensen het volle, koninklijke, eeuwige leven, zouden ontvangen en daarvoor gaven ze alles op.

Ik heb me (als jonge christen) altijd afgevraagd waarom, als er nou werkelijk iets is als hemel of hel, ik hier in de evangelisch/charismatische hoek zo weinig over hoor.

Na mijn periode als predikant weet ik waarom het zo is. Het is namelijk zo dat, als je over dat thema spreekt, mensen niet blij met je zijn en weglopen uit de kerk.

Mensen willen het niet horen, want deze gedachte confronteert onze eigen staat en het doet te veel pijn wanneer je denkt aan iedereen die Jezus niet aanroept maar die je wel liefhebt.

Waarheid zonder liefde is een sloopkogel, maar liefde zonder waarheid is een zoet vergif.

Wij weten waar het antigif te vinden is, namelijk in het evangelie van Jezus Christus en Petrus roept ons met zijn daad op om de tempelpleinen in ons leven op te zoeken en daar het evangelie te gaan vertellen.