Spreuken 11:24-25
‘Wil je je huis opgeven voor mij?’ Dit was een vraag die God me stelde in het voorjaar, toen ik door de duinen bij Bloemendaal fietste. Ik moest even slikken en zei tegen Hem dat ik daar eigenlijk niet gelijk ‘ja’ op kon zeggen.
Vanaf jonge leeftijd heb ik al geleerd dat het een veel grotere zegen is om te geven, dan om te ontvangen. Dit heeft te maken met het feit dat ik uit een éénouder gezin kom, met een moeder die er alles aan moest doen om de eindjes aan elkaar te knopen en dit op een heldhaftige manier deed. Ik ben nooit iets te kort gekomen, we gingen bijna ieder jaar op vakantie omdat ze heel spaarzaam was. Iedereen was ook altijd welkom aan onze tafel om mee te eten.
Ruth is ook opgevoed in een gezin waar bezit niet de hoofdrol speelde in het denken van haar ouders. Haar ouders kun je ook ronduit gul en gastvrij noemen.
Geld en bezit is dus iets waar wij ons niet druk om maken, we realiseren ons namelijk dat niets van wat we hebben ook daadwerkelijk van onszelf is. God heeft ons alles gegeven als bouwmateriaal voor Zijn Koninkrijk.
Maar toen God mij vroeg om mijn huis op te geven, vond ik het erg moeilijk. We waren op dat moment bezig om na te denken over de vraag of we een groot huis met veel kamers gingen kopen in Friesland. Ik vond dat erg moeilijk, want ik houd erg van Haarlem en ook van mijn privacy.
Toen Friesland niet doorging kwam er rust in mijn hart, totdat God in de vakantie opnieuw aan me vroeg of ik mijn huis op wilde geven. Ik snapte het niet goed en zei: ‘Maar Heer wat bedoelt u, we kunnen toch niet naar Friesland gaan?’ Hij antwoordde en zei: ‘Maar je hebt toch een huis? Wil je die dan voor mij opgeven?’
Toen ik zei dat ik dat wilde gaf Hij Ruth en mij ideeën over het herinrichten van ons huis en vanaf november hebben we twee kamers waar we jongens voor een bepaalde periode kunnen opvangen. De eerste is al aangekomen en het is voor ons een grote vreugde om hem een safe haven te kunnen bieden.
De eerste gemeente was Geest vervuld, er werd Gelezen in het woord en ze hadden alles Gemeenschappelijk…
Hoe staat het met jou? Hoe kijk jij tegen bezit aan? Als jij het lied zingt: ‘Alles geef ik aan U over (I surrender all)…’, wat bedoel jij dan met ‘alles’?
Bedoel je dan vooral dat je je hart (wat dat ook mag inhouden) aan Hem wilt geven, of mag je hele leven en alles wat je ontvangen hebt gebruikt worden als bouwmateriaal voor Zijn Koninkrijk?
Kijk eens biddend naar je inkomsten en uitgaven en stel jezelf dan de vraag wat je zou kunnen veranderen of opgeven waardoor je meer zou kunnen zegenen.
3 Responses
Wow, Pastor Jan en Ruth, wat een geweldig Liefdevol Hart hebben jullie!! Jullie houden écht van mensen. Dankjullie wel!!
groetjes Sylvia
Ja, en heel veel VREUGDE van God geeft God je ervoor terug, als je ” jezelf”geeft!
Ik heb wel het idee dat ik geen waarde hecht aan geld. En dat ik op God vertrouw als het gaat om zijn voorzienendheid tijdens mijn zoektocht naar het dragen van vrucht (tot nu toe heb ik altijd genoeg gehad).
Maar is het niet omdat ik in zo’n luxepositie als in Nederland (met sociale zekerheid ed.) zit dat ik dit zo kan stellen?
Zou het dan niet de kunst zijn om zoveel te delen, dat je toch weer op hem moet gaan vertrouwen. Daarnaast; zou de overmatige luxepositie ten opzichte van anderen/andere landen niet een vorm van onrecht zijn?