Handelingen 4:18-22
Een tijdje geleden droomde ik dat ik overleed en naar de hemel ging. Ik liep over een pad dat leidde tot de rechterstoel van Christus en, omdat ik overtuigd ben van het feit dat Zijn offer voldoende is voor het wegwassen van al mijn zonden, zag ik ernaar uit om Hem eindelijk voor het eerst te mogen ontmoeten. Zo blij was ik dat ik een soort van huppelpas inzette, maar toen ik verder liep zag ik mensen langs de kant van het pad staan. Sommige mensen herkende ik, anderen dacht ik vaag te kennen omdat ik ze ooit wel eens gezien had, anderen herkende ik alleen vanwege hun stem. Het was namelijk zo dat ze bijna allemaal aan me vroegen: ‘waarom?’
Waarom heb je het niet verteld, waarom heb je je mond gehouden terwijl je kon vertellen over het bestaan van deze plaats en de mogelijkheid om hier te komen. Waarom heb je me nooit verteld dat er hier een Heer is die al mijn zonden wegneemt, die mij een nieuw leven wil geven, een doel voor mijn leven heeft en een eeuwige bestemming.
Mijn huppelpas nam af tot een gewone wandelpas en uiteindelijk sleepte ik mezelf voort naar de stoel, waar ook dat laatste juk van schuld van me afgenomen werd en ik vrij binnen mocht gaan.
Ik werd wakker en merkte aan mezelf dat het beeld niet tot een kramp of angst had geleid, maar wel tot een grote bewogenheid. Menselijk ben ik en ik faal ook regelmatig in het benaderen van mensen met de boodschap van Jezus. Ook ik heb mijn maandagochtenden dat ik gewoon echt geen trek heb om überhaupt naar mensen te kijken, laat staan een goed gesprek met ze te gaan hebben. Ik weet echter wel dat ik God zoveel mogelijk de gelegenheid wil geven om door mij heen Zijn reddingsplan te laten klinken.
‘Heer, ik ben niet zo capabel, ik heb niet zulke prachtige woorden, eigenlijk ben ik soms maar een twijfelaar, maar Heer: ik ben bewogen en beschikbaar!’
Petrus en Johannes lieten zich niet het zwijgen opleggen, ze zeiden: ‘God zou het niet goed vinden als we wel naar jullie luisteren, maar niet naar hem. Dat zijn jullie toch met ons eens? Dus wij moeten wel vertellen over de dingen die we gezien en gehoord hebben.’
Weet je, je kunt heel veel argumenten verzinnen om mensen niet over Jezus te vertellen. Ik ken ze allemaal en ik gebruik ze ook regelmatig: Stel je eens voor dat ze niet op me zitten te verwachten, stel je eens voor dat ze me uitlachen of erger, stel je eens voor dat ze me af zouden wijzen of stel je eens voor dat ze mijn vrienden niet meer zouden willen zijn en mijn vijand zouden worden.
Martin Luther King Jr. zei eens het volgende: ‘In the End we will not remember the words of our enemies, but the silence of our friends.’
Aan het einde zullen we niet de woorden van onze vijanden herinneren, maar het zwijgen van onze vrienden. Wil jij een ware vriend van God zijn? Dan moet je geloven, volgens Jakobus 2:23, maar wil je een ware vriend van de mensen in jouw omgeving?
Zwijg dan niet langer!
Want stel je eens voor dat ze wel op je zitten te wachten? Stel je eens voor dat ze wel naar je zouden luisteren? Zou de hemel dan niet veel completer en voller zijn?
Luister naar het lied (of klik hier voor Nederlands) en laat de woorden binnenkomen.
Denk daarna aan alle mensen die je zo graag bij je zou hebben wanneer we op de nieuwe aarde zijn. Draag ze op in gebed en vraag aan God of Hij je trouw wil maken in je gebeden voor hen.
Vraag daarna aan God of Hij je zo bewogen wil maken voor de mensen om je heen, dat je niet meer zult zwijgen (met woorden en/of met daden).
Gebed is het meest krachtige evangelisatiemiddel dat er is.
Wanneer je gaat bidden, vraag aan de Heer of Hij je iemand op het hart geven wil waarvoor je mag gaan bidden die Hem niet kent en laat hem of haar dit ook weten.
One Response
Dag bloglezers, heel knap om zo te spreken en te doen. Ik kan het niet. En en grote bewogenheid te hebben en je niet schuldig te voelen.
Gelukkig dat Jezus alle schuld heeft gedragen voor mij. Alleen vanuit Zijn Acceptatie van Zijn bewogenheid van Liefde en Rust ,Vrede voor mij, kan ik het.