Dag 27: Brullen in het gezicht van de onderdrukker

Handelingen 4:23-31

Een van de mooiste films die ik ooit gezien heb is de film ‘Braveheart’. Het is een film die je alleen maar moet kijken wanneer je een sterke maag hebt, maar het verhaal is echt ontzettend goed.

De film gaat over William Wallace, een zoon van een lager Schots adellijk huis, die in opstand komt tegen de Engelse overheersers. Er zijn veel mooie scenes in de film, maar de mooiste vind ik die waarbij beide legers tegenover elkaar staan bij de slag van Stirling.

Voor de troepen van de Engelsen staan de Engelse generaals en voor de troepen van de Schotten staan de Schotse leiders. De overmacht van de Engelsen is zo ontzettend groot dat de Schotten, al voordat de slag überhaupt begonnen is, met elkaar zijn gaan spreken over vredesvoorwaarden.

Op dat moment komt William Wallace het strijdtoneel oprijden met oorlogsverf op zijn gezicht, hij rijdt naar de Schotse leiders en vraagt wat ze aan het doen zijn. De leiders zijn nogal onder de indruk van William en vertellen hem dat ze geen kans maken, dus de voorwaarden voor vrede aan het bespreken zijn. Hierop vraagt één van de leiders zenuwachtig aan William wat hij gaat doen, waarop William antwoord: ‘oh, ik ga een vechtpartijtje uitlokken…’ William geeft zijn paard de sporen en galoppeerd naar de Engelse generaals die hij vervolgens zo ontzettend beledigd dat ze niet anders kunnen dan de slag te beginnen.

Resultaat? Ondanks de enorme overmacht wordt het Engelse leger een verpletterende nederlaag toegebracht!

Petrus en Johannes werden vrijgelaten en ze hadden de voorwaarden voor de vrede gehoord: je moet zwijgen over die Jezus en je stilletjes terugtrekken van het strijdtoneel. Dan laten we jullie wel met rust. Maar ondanks het feit dat ze verreweg in de minderheid waren, gingen ze terug naar hun kamp en bonden opnieuw de strijd aan.

Wat was het strijdwapen? Hellshaking prayer!

‘Heer, U bent het die de hemel en aarde gemaakt heeft, de Schepper van alles wat leeft. Het moment dat we nu meemaken is al door koning David geprofeteerd toen hij zei: ‘Waarom komen alle volken toch in opstand? Waarom verzetten hun koningen zich tegen de Heer en tegen de Messias die Hij uitgekozen heeft? Waarom bedenken ze allemaal plannen en strategieën? Het is echt allemaal zinloos!’ Die dingen zijn inderdaad gebeurd. Want koning Herodes en ​Pontius ​Pilatus​ zijn in ​Jeruzalem​ bij elkaar gekomen. Ze hebben zich verzet tegen uw ​heilige​ dienaar ​Jezus, die uw ​Messias​ is. En ook de ongelovigen en het volk van Israël deden mee. Zo hebben ze gedaan wat u lang geleden al bepaald had. U had al besloten dat het zou gebeuren.’

De locatie werd bepaald, de partijen stonden tegenover elkaar en de christenen stonden tegenover een overweldigende overmacht…ten minste, zo leek het als je met menselijke ogen keek. Als je met menselijke ogen zou kijken dan zou je aan de ene kant een leger gevormd door troepen van Herodes, Pilatus en religieuze leiders zien die klaar voor de strijd waren. Aan de andere kant was een sjofele groep mannen en vrouwen die op hun knieën gingen en de handen vouwden.

Maar als je met geestelijke ogen zou kijken, dan zou je zien dat die sjofele groep omringt was door de Heer van de Legermachten en Zijn troepen van 100 miljoen engelen. En net zoals eens de muren van Jericho vielen door de roep van dat leger, brulde dit nieuwe leger opnieuw in het gezicht van de onderdrukker: ‘Heer, U heeft de dreigementen gehoord. Geef ons nu de moed om het gevecht naar hun te brengen. Laat ons uw woord spreken en doe wonderen en tekenen door ons heen!’

En de kracht van hun gebed was zo sterk dat de grond onder hun voeten bewogen werd, alsof de mars van de engelen voelbaar was. En de muren schudden alsof de hemelse oorlogsbazuinen klonken!

Het einde van de macht van religie was aanstaande, het Romeinse rijk zou gaan breken en Herodes zou niet veel langer meer koning gaan zijn. Tijd voor de rechtmatige Koning om Zijn plaats in te nemen.