Dag 35: Kijken in het gezicht van een engel

Handelingen 6:7-15

Toen Ailey nog heel jong was zong ik vaak het lied ‘ik ga slapen, ik ben moe…’ voordat ze ging slapen. Meestal pakte ze dan de spijlen van haar ledikant, trok zichzelf dan op en keek me aan met haar grote ogen waar ik zoveel puurheid, onschuld en honger naar God in zag. Ik kon mijn ogen dan niet van haar afhouden en weet nog dat ik God bedankte omdat ik het gevoel had dat ik in de ogen van een van Zijn engelen had gekeken.

De zeven mannen die als eerste gekozen werden om de apostelen te ondersteunen werden allemaal bij name genoemd, maar van één wordt specifiek gezegd dat hij een man was vol van geloof en de Heilige Geest. Zijn naam? Stefanus! Weet je wat deze naam betekent? Het betekent: ‘de gekroonde.’

Terwijl ik daar over nadacht, moest ik denken aan de belofte die God aan ons geeft. Als wij volharden tot aan het einde, zal Hij ons kronen met de kroon van het leven.

Paulus spreekt hierover in 2 Tim. 4:6-8, wanneer hij zijn einde voelt naderen: Mijn bloed wordt al als een offer uitgegoten, het moment waarop ik heenga nadert. Maar ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop volbracht, het geloof behouden. Nu wacht mij de krans (kroon) van de ​gerechtigheid​ die de ​Heer, de rechtvaardige rechter, aan mij zal geven op de grote dag; en niet alleen aan mij, maar aan allen die naar zijn komst hebben uitgezien.

Stefanus kwam tot bekering, werd uitgekozen vanwege zijn geloof en de aanwezige kracht van de Heilige Geest en hij begon wonderen en grote tekenen onder het volk. Dit leidde natuurlijk tot grote weerstand, maar niemand was bij machte om ook maar iets in te brengen tegen zijn wijsheid.

Waarom was dit? Het lijkt wel alsof Stefanus de kroon al ontvangen had voordat hij zijn Heer in het gezicht had gekeken. Hij was een gekroonde zoon van de Allerhoogste, had de beschikking over hemelse kracht, hemelse wijsheid en een hemelse standvastigheid. Niemand zou in staat blijken te zijn om die kroon af te pakken; niet door slinksheid, niet door geweld en zelfs niet door de dood.

De raadsleden konden hun ogen niet van hem afhouden, omdat zij het gevoel hadden in het gezicht van een engel te kijken. Er was werkelijk niets op deze man aan te merken. En toch zouden hetzelfde onrechtvaardige oordeel vellen als niet zolang geleden. Stefanus was namelijk een rechtstreekse aanval op het rijk van satan en meestal beschermt God Zijn kinderen voor de tegenreactie, die altijd zal komen.

Deze man had echter al de kroon ontvangen en was op weg naar de troonzaal om zijn plaats in te nemen tussen de martelaren rondom de troon. Maar in de korte periode die hem nog gegeven was zou hij nog van grote waarde zijn voor Zijn Koning…

Daar gaan we morgen mee verder!