Dag 36: Een uitvoerig betoog na een korte aanklacht

Handelingen 7:1-53

Mijn dochter zegt altijd: ‘Pappa, wanneer jij geprikkeld wordt om kennis te delen lijkt het wel alsof het sociale gedeelte van jouw hersenen overgenomen wordt door dat gedeelte waar feitjes verborgen zitten. Je vergeet dan de rest van de wereld en blijft maar gaan…’

Sociaal zou je Stefanus ook niet meer kunnen noemen op dit moment. Hij was de aangeklaagde en de officier van Justitie werd vertegenwoordigd door het Sanhedrin, maar het leek wel alsof de rollen omgedraaid werden in dit verhaal. Niet alleen is dit betoog een ideale vervanging van allerlei saaie geslachtsregisters en een perfecte storyline tot en met David, het is ook een snoeiharde aanval op de meesters van de religie. ‘Klopt het dat jij de wet verkeerd uitlegt en andere zeden voorstelt? Heb je daarnaast gezegd hebt dat de tempel door Jezus verwoest gaat worden?’ Dat was de vraag en gelijk ook de aanklacht.

Stefanus reageert echter door de wetsgeleerden een historisch gedetailleerde onderbouwing te geven over het ontstaan van de wet en de tempel. Hij sluit af met de woorden uit Jesaja 66:1-2, waarmee hij eigenlijk zegt: ‘Ik snap niet waarom jullie zo moeilijk over dit gebouw doen. God heeft zelf nooit aangegeven een huis te willen op aarde.’ De hemel is Zijn troon en de aarde Zijn voetenbank. De tempel was het verlangen van David en het bouwproject van Salomo en een teken van symbool van geloof en hoop voor het volk, maar voor God is het op dit moment niet meer dan een pakket vol met religieus schroot met een dun laagje chroom.’

Eerst was Stefanus de aangeklaagde, daarna veranderde hij in de aanklager en uiteindelijk lijkt het alsof de stemmen van Elia en van Johannes de Doper het overnemen. Hij noemt de leiders eigenwijs en beschuldigt ze zelfs van het feit dat ze niet werkelijk onderdeel zijn van Gods volk. ‘Net zoals Zijn volk in het verleden verzetten jullie je tegen Gods Geest en zijn jullie ongehoorzaam. Jullie hebben de profeten die de komst van Jezus hebben voorzegt vermoord, hebben Jezus zelf ook vermoord. Terwijl jullie de wet van engelen hebben gekregen.’

Wauw, wat een vuur en wat een moed! Wat mij opvalt is dat hij geen oproep tot bekering doet, alsof hij al in hun hart zag wat ze van plan waren om te gaan doen. En het klopt, soms grijpt God in wanneer Zijn dienstknechten bedreigd worden en soms laat Hij dingen toe. Wanneer God dingen toelaat heeft het altijd een uitwerking op een later moment, dat zullen we ook gaan merken in de komende dagen.

Stefanus stond tegenover de rechtbank, hij was de aangeklaagde die veranderde in een aanklager en de aanklager veranderde in een profeet. Net als veel van de profeten in het Oude Testament was hij kansloos tegen een onrechtvaardig en duister beleid, maar hij koos ervoor om overeind te blijven staan.

Ik moest denken aan Nelson Mandela die zijn strijd verwoorde met de volgende woorden: ‘During my lifetime I have dedicated myself to this struggle of the African people. I have fought against white domination, and I have fought against black domination. I have cherished the ideal of a democratic and free society in which all persons live together in harmony and with equal opportunities. It is an ideal which I hope to live for and to achieve. But if needs be, it is an ideal for which I am prepared to die.’

Stefanus had zichzelf toegewijd aan de boodschap van het evangelie en voor de bouw van het Koninkrijk van Gods liefde. Dat was het ideaal waar hij voor wilde leven, maar als het nodig was wilde hij voor dit ideaal sterven. Dit laatste zou gaan gebeuren…

Voor velen in die tijd was hij een schlemiel, maar voor mij is hij één van de superhelden van de vroege kerk!