Dag 47: Een schaap in een wolvenkostuum

Handelingen 9:19-22

Bij het station in Appingedam woonde een jongedame die het als haar roeping zag om vanuit haar raam te bidden voor iedereen die uit de trein kwam. Ze bad dan heel eenvoudig of de Heer ze wilde overtuigen van het feit dat het leven waarin ze leefden niet goed was en dat ze een keuze voor Hem zouden willen maken.

Jakobus 5:13-18 leert ons dat het gelovige gebed grote kracht heeft en zij had geloof voor iedereen waar ze voor bad, behalve voor één persoon. Die ene persoon was een jongeman die vaak in het zwart gekleed was, met lang donker haar, een bandana over zijn haar had en meestal een zonnebril droeg. Maar als hij die zonnebril afdeed, dan leek het alsof ze in de ogen van de duisternis zelf keek.

Diezelfde jongeman kwam op 20 september 1992 haar kerk inlopen en alle alarmbellen gingen bij haar af, maar op 24 september gaf hij zijn hart aan Jezus. Wie bracht hem tot de Heer? De moeder van dezelfde jongedame. Wie was die jongeman? Jan de Haan!

Toen ik tot geloof kwam ervoer ik gelijk de roeping om de straat op te gaan en iedereen te vertellen over Jezus. Snapte ik het hele verhaal al goed? Was mijn karakter al heilig? Droeg ik kleren die overeenkwamen met de gemiddelde kerkbezoeker? Absoluut niet! Maar er gebeurden wel bijzondere dingen.

Ik kan me herinneren dat ik een keer de kerk inliep en dat de voorganger dacht dat de duivel binnengekomen was, totdat ik mijn handen ophief en hardop God ging loven en prijzen. Ook werd op een gegeven moment gevraagd of ik mijn baseball cap af wilde doen, omdat ik anders de kerkzaal moest verlaten.

Wanneer ik terugkijk op die eerste periode kan ik je hilarische taferelen, maar ook hartbrekende verhalen vertellen over de confrontatie van een jongen van de straat die met al zijn gebrokenheid aansluiting probeert te vinden in Gods familie. Eigenlijk was ik niet zo geschikt voor de kerk, maar dat maakte niet zo heel veel uit: ik was geschikt voor de straat en wilde daar het evangelie brengen.

Voor de straat was ik wel heel geschikt, maar niet heel erg welkom, in eerste instantie. Want ik ging terug naar mijn oude groep en zij zagen me als een verrader. Ze waren nogal verrast door het feit dat er in hetzelfde pakje een heel ander mens bleek te zitten. Die hadden ze niet aan zien komen.

Hetzelfde gebeurde in dit verhaal. Kun je het je voorstellen dat je in de synagoge zit en zit te wachten op de beroemde Saulus, die aan de voeten van Gamaliël heeft gezeten? Saulus die de hoeder van de wet en de bewaker van de zuiverheid van het Joodse geloof genoemd werd. Saulus vervolgde de christenen en zij zouden hem gaan helpen, want daarom was hij naar Damascus gekomen.

Daar komt Saulus binnen en iedereen zit gespannen te wachten op hoe hij de christenen zal gaan vervloeken, maar terwijl hij zijn mond opent komt er een betoog uit voor die Christus! En dat niet alleen, God gebruikt alle vaardigheden die Saulus opgedaan heeft om de boodschap te onderbouwen.

Zoals ik van de straat kwam en daarom de middelen heb gekregen voor de straat, kwam Saulus uit de synagoge met de middelen voor de synagoge. En de mensen raakten in verwarring vanwege zijn krachtige boodschap. Ze keken naar Saulus en zagen dezelfde buitenkant, maar van binnen was iets drastisch veranderd: Hij had hetzelfde hoofd, alleen andere gedachten. Dezelfde handen, alleen niet meer om stenen te gooien maar om te vouwen voor de onderdrukker. Dezelfde mond, alleen hele andere woorden. Dezelfde voeten, alleen had hij een heel ander pad voor zich. Waarom? Het was hetzelfde lichaam, alleen een heel ander hart. Het was een schaap in een wolvenkostuum.

Soms roept God ons uit onze natuurlijke omgeving en plaatst Hij ons in een hele andere omgeving om daar effectief te zijn. Heel vaak redt Hij ons echter uit onze eigen omgeving en plaatst Hij ons uiteindelijk daarin terug, maar dan met een roeping.

Waarom? Omdat God alles wat we daar geleerd, geleefd en geleden hebben wil gebruiken om de mensen op diezelfde plaats te bereiken.