Handelingen 9:26-30
Ik zeg altijd: ‘je kunt pas een werkelijke held worden op het moment dat je eerst zelf door iemand gered bent.’
Je zou mijn verleden voor een groot deel kunnen vangen met woorden als: verdriet, pijn, eenzaamheid, depressie, mentaal geweld, rand crimineel gedrag, etc… Het andere grote deel zou je echter kunnen vangen met woorden als: warmte, liefde, onbaatzuchtigheid, geloof en gebed.
Aan die eerste woorden kun je vaak namen koppelen, maar aan die tweede groep ook. De namen die je daaraan kunt koppelen zijn de helden die niet vaak gezien worden, maar die wel degelijk een reddend en helend effect op je leven hebben. Mijn moeder was zo’n heldin die me, ondanks het feit dat ze het zelf echt heel zwaar heeft gehad, met al haar mogelijkheden een veilig thuis wilde bieden en altijd voor me gebeden heeft. Dat maakt haar de hoofdverantwoordelijke voor mijn bekering.
Mijn oom had een motor en hij was mijn grote held. Hij had het misschien niet bewust door, maar God bestuurde op de één of andere manier zijn stalen ros. Het gebeurde namelijk regelmatig dat als ik een held nodig had, de verchroomde redder voor de deur stond. ‘Kom Jan, gaan we even een stukje rijden en even lekker samen lunchen…’
Ruth, mijn vrouw, sloot me in haar hart toen ik echt nog een gebroken hoopje jong christelijke ellende was en ze bracht me naar haar gezin. Mijn schoonouders hebben me omarmd met hun onvoorwaardelijke liefde en in hun armen ben ik tot rust gekomen.
Tomas, mijn geestelijke vader, zag de roeping op mijn leven toen ik 19 was en nog weinig snapte van God, mezelf en bediening. Dankzij hem ben ik wie ik vandaag mag zijn in de bediening.
Ik kan vele pagina’s vullen met predikanten, leraren en vrienden die op wat voor manier dan ook mee hebben gebouwd aan wie ik vandaag ben, maar dat kan niet.
Wat ik je wel kan vertellen is dat vele van deze mensen nooit op de podia zullen komen waar ik sta, maar dat ze mijn grote helden en idolen zijn. Zij hebben namelijk Christus handen en voeten gegeven en ze zijn voor mij gaan staan en geloofden in mij, vaak voordat anderen in mij geloofden.
Dit is was Barnabas voor Saulus deed. Kun je het je voorstellen wat hier gebeurt? Het is een beetje hetzelfde als wanneer Kim Jong-Un bij een schuilkerk, waar Noord Koreaanse christenen samenkomen, aanklopt en zegt: ‘Hé, mag ik meedoen met de Bijbelstudie vanavond?’ De grootste christenvervolger van dat moment claimt tot bekering gekomen te zijn en wil zich aansluiten bij de discipelen in Jeruzalem?
Ja, tuurlijk! Lekker ontvangen worden, bakkie koffie mee drinken, Bijbelstudie houden, inval van de troepen van de religieuze leiders, iedereen weggevoerd en in de gevangenis of gestenigd en ‘boem’ in één klap hebben we het moederschip van het christendom vernietigd.
Dit was wat de discipelen natuurlijk vreesden, maar bij de discipelen was ook de held die in mensen kon geloven voordat anderen dan konden. Barnabas kon kijken met Gods ogen en keek dwars door Saulus heen en zag zijn hart en daarom stak hij zijn nek voor hem uit. Hij vertelde de broeders dat hij in hem geloofde en deelde de verhalen die hij gehoord had als ondersteunend bewijs. Toen ontvingen de broeders hem als een van hen en kreeg Saulus het podium voor de verkondiging in Jeruzalem.
De situatie werd opnieuw bedreigend en Saulus moest vertrekken naar Tarsus, maar Saulus werkte nu wel met de zegen van de leiders van de beweging. Tolkien zei eens: ‘Courage is found in unlikely places…’ (moed vind je soms op onwaarschijnlijke plaatsen). Ik zou het willen aanvullen door te zeggen dat je moed ook vindt moed soms ook vindt in onwaarschijnlijke mensen, mensen zoals Barnabas.
Heb jij ook dat soort mensen in jouw leven?
Ik wil je vertellen dat God jou Zijn Meesterwerk noemt, Hij houdt van je en heeft je geschapen met grote potentie. Hij gelooft in jou en wil jou vullen mijn Zijn liefde.
Ontvang dit vandaag wanneer je dit lied (met Nederlandse ondertiteling) luistert!
Schrijf de namen van de helden in je leven op en laat ze weten hoe belangrijk ze voor je geweest zijn.
