Dag 50: De vreze des Heren

Handelingen 9:31

Vlak voordat ik mijn hart aan Jezus gaf openbaarde God zichzelf aan me in al Zijn heiligheid en ik zag mezelf in al mijn zondigheid. Hierdoor raakte ik zo ongelooflijk onder de indruk dat ik diep berouw kreeg en mezelf in al mijn gebrokenheid aan Hem toe vertrouwde.

Natuurlijk is God onze Vader en onze geliefde Minnaar, maar we moeten nooit vergeten dat Hij ook de machtige Schepper is, dat Hij de Aanvoerder is van de hemelse legerscharen is, de Strijdheld en een na-ijverig (moeilijk woord voor jaloers) God is. Hij is rechtvaardig en Hij zal de Wreker zijn. We mogen Hem vrezen en daar is helemáál niets mis mee, sterker nog: de Bijbel leert ons dat het een geschenk van God is om los te blijven van de dingen die ons bij Hem vandaan houden.

We zien in Exodus 20:18-21 dat God zich openbaart aan het volk door het geluid van de donder en trompetten, door bliksem en rook. Het volk raakt angstig voor God en zegt tegen Mozes: ‘het is prima dat jij tegen ons spreekt, maar kun je aan God vragen om Zijn mond te houden? Anders zullen we nog sterven!’

Maar Mozes zegt dan het volgende: ‘‘Wees NIET bang, God is gekomen om u op de proef te stellen en u met ​ontzag (vrees)​ voor hem te vervullen, zodat u niet meer zondigt.’

Wat mij altijd geraakt heeft is niet dat christenen nog zondigen, dat doen we helaas allemaal nog wel eens. Wat mij echter wel raakt is dat christenen zondigen en hiermee akkoord gaan. Soms hoor ik mensen zelfs zeggen dat God er vrede mee heeft: ik doe dit of dat, maar God begrijpt dat wel want zo heeft Hij me nu eenmaal gemaakt. Hij begrijpt ook wel dat de wereld nou eenmaal zo in elkaar zit. Ik ben nou eenmaal een zondig mens en dat weet God, dus Hij zal me dat wel vergeven.

In eerste instantie legde ik de verantwoording bij die mensen zelf en dacht aan Hosea 4:6 waarin staat dat Gods volk omkomt doordat het niet meer vertrouwd is met Hem. Maar toen las ik door waarin staat dat God de verantwoording niet in eerste instantie bij het volk legt, maar bij de priester doordat ze het volk niet meer met God vertrouwd wilden maken.

Ik kwam tot de conclusie dat ik het volk waar ik verantwoordelijk voor gemaakt was, alleen maar met één aspect van God vertrouwd maakte en dat ze daarom geen ontzag meer voor Hem hadden. Resultaat? Geen vrees, dus geen drive om niet te zondigen.

Er kwam een zondag dat ik sprak over de vreze des Heeren en ik heb gemerkt dat ik goed predikte, want de kerk was letterlijk in tweeën gedeeld voor wat betreft de reacties. De ene helft vond dat ik het niet kon maken om deze boodschap in een evangelische gemeente te prediken, en de andere helft stond op de banken vanwege het feit dat ze het zo’n krachtige boodschap vonden.

Opvallend was dat de laatste groep voornamelijk jongeren waren en de eerste groep voornamelijk mensen waren die ouder waren en geblesseerd waren door ‘hel en verdoemenis’ preken uit het verleden.

‘De vreze des Heren’ is in het verleden afschuwelijk misbruikt om mensen angst aan te jagen voor de God en ze onzeker te maken voor hun eeuwige leven, maar als je de tekst in Exodus goed leest dan zegt Mozes dat het volk niet bang moet zijn. Vrees is dus niet hetzelfde als angst, vrees betekent dat je onder de indruk van Gods grootheid en macht zult zijn. De Heer zond Zijn Heilige Geest mede vanwege deze reden: Hij wil je bekend maken met zonde en gerechtigheid en Zijn grootheid aan jou openbaren.

En met dat aspect van God zullen mensen en zeker jonge mensen vertrouwd moeten raken, want dat zal een diep verlangen naar heiligheid creëren die zij nodig hebben om staande te blijven als Gods geliefde volk in deze wereld.

De eerste gemeente had vrede in deze tijd, de discipelen maakten de mensen vertrouwd met elk aspect van God en ze leefden in ontzag voor de Heer (de vreze des Heren) en dat leven was aantrekkelijk! Velen werden toegevoegd door de hulp van de Heilige Geest.