Handelingen 9:39-43
Mijn dochters zijn nogal van de Disneyfilms, maar stiekem vind ik dit eigenlijk we leuk (niet aan ze vertellen hoor!). Ik kan ontzettend genieten van Winnie the Pooh en ook van films als the Lion King of Frozen en de principes en preekthema’s die je uit deze films kunt halen.
Anastasia is een film die niet door Disney gemaakt is, maar er zeker voor door zou kunnen gaan. Het verhaal gaat over de laatste tsarendochter van Rusland die de aanval van de Bolsjewieken had overleefd, vlucht uit het paleis en jaren later opduikt als een wees die zich niets meer kan herinneren van haar afkomst en haar ware identiteit. Door het verhaal heen ontdekt ze wie ze is, maar kiest ze uiteindelijk om haar claim op de troon los te laten vanuit de liefde voor een gewone man.
De naam Anastasia is gebaseerd op een Grieks woord dat ‘wederopstanding’ betekent. Wanneer Petrus het lichaam van Dorcas ziet, dan zegt hij de volgende woorden: ‘Tabita, sta op!’ ‘Sta op!’ is in het Grieks ‘anastemi’ en is ook afgeleid van datzelfde woord voor wederopstanding. We zien hetzelfde woord terugkomen bij de opstanding van Jezus en het is vanuit diezelfde kracht dat Petrus dit enorme wonder kan doen.
Toen ik dit verhaal lees vond ik het zo’n krachtig beeld dat de weduwen naar Petrus toekwamen om al huilend de lijfrokken en mantels lieten zien die Dorcas voor ze had gemaakt. Het waren de argumenten die ze gebruikten om hun pleidooi te ondersteunen: ‘deze vrouw is te waardevol, zij mag niet doodblijven!’ En Petrus luistert naar hun pleidooi en God doet het wonder door zijn gebeden heen.
Soms kijk ik naar de kerk van Jezus Christus en moet ik denken aan Anastasia. Ik zie een bruid die op de vlucht is geslagen uit angst voor de aanvallen van de boze. Een bruid die verweesd is geraakt, omdat ze niet meer op haar Vader durft te vertrouwen.
Je kunt zeggen wat je wilt, maar als ik denk aan de West Europese kerk, dan zie ik toch vaak dat we onze ware afkomst vergeten zijn en niet staan in de prachtige Koninklijke identiteit die ons gegeven is. En als ik om me heen luister, dan hoor ik ook huilende mensen zeggen: ‘de kerk is haar relevantie verloren, de kerk is verdeeld, de kerk is beschadigd, ze is op sterven na dood, wat kan zij nou nog betekenen in deze samenleving.’
Op dat moment moet ik denken aan die weduwen die pleiten voor Dorcas en alle argumenten op tafel leggen om Petrus te bewegen om te bidden voor dat wonder van wederopstanding.
Ik geloof dat de kerk van Jezus Christus niet zal sterven, want ik geloof mijn Heer wanneer Hij zegt dat Hij Zijn kerk zal bouwen en dat de poorten van het dodenrijk haar niet zullen overweldigen. Ze zal echter wel haar Koninklijke afkomst moeten herinneren en op moeten gaan staan in de Koninklijke identiteit die haar gegeven is. Want dan zal deze wereld de liefde van de God die Zijn troon verliet voor een relatie met de gewone man, leren kennen.
Ik bid vandaag voor de wederopstanding van de bruid, doen jullie met me mee?
Luister naar het volgende lied. (Of Nederlands)
Neem de tijd om te bidden (en evt. te vasten) voor de opstanding van jouw kerk, voor de kerk van Nederland en voor de kerk van West-Europa.
Organiseer eens een bidstond voor de situatie van onze kerk.