Dag 60: De grootste bedreiging voor de beweging

Handelingen 11: 1-18

Sommige mensen zeggen dat het slecht gaat met de kerk. Ik zeg dan altijd tegen ze, dat ze vooral kijken naar de plaatselijke, landelijke en misschien zelfs continentale situatie.

Het gaat inderdaad op dit moment niet heel goed met de Nederlandse kerk en ook niet met de West Europese kerk. Wereldwijd ligt dit wel heel anders. Helaas wordt het Christendom op dit moment ingehaald door de Islam, voor wat betreft groeicijfers. De verwachting is dat met deze ontwikkelingen de Islam in 2070 de grootste godsdienst is.

Maar ja, die statistieken hè? Daar stoort de Heilige Geest zich vaak niet zo aan. Als we er in 2070 überhaupt nog zijn, dan ga ik er wel vanuit dat er nog grote herlevingsbewegingen zullen komen. Dat is Gods trademark, namelijk.

Wie had een aantal decennia geleden verwacht dat het aantal christenen in China met 10.000 per dag zou groeien en dat men inschat dat er in 2050 250.000.000 Chinese christenen zullen zijn.
Daar voor je, Mao! 

De Geest is niet te vangen door statistieken en ook niet door vastigheden. De Geest is beweging en wij zijn onderdeel van die beweging. Er zijn echter wel bedreigingen voor die beweging: de beweging groeit minder hard wanneer er minder gebeden wordt, het groeit minder hard wanneer er minder verkondigd wordt en het groeit minder hard wanneer we meer met aardse dingen bezig zijn, dan met Koninklijke dingen.

Daarnaast zegt Isaac Newton dat, op het moment dat de massa toeneemt, de snelheid in gelijke mate moet toenemen. Anders sta je op een gegeven moment stil. Wanneer de kerk groeit met meer mensen, dan kan de snelheid er op een gegeven moment uitgaan vanwege diezelfde mensen. Wat zorgt er dan voor dat de boel vertraagd wordt? De mening en het oordeel van de mensen.

Mensen zijn overwegend gewoontedieren, kijk maar eens om je heen in de kerk. Bijna iedereen zit iedere zondag op dezelfde plaats en wordt heel erg zenuwachtig als iemand anders op die plaats gaat zitten. Het liefst hebben we dat een dienst er hetzelfde uitziet en we worden het liefst niet uitgedaagd met te veel nieuwe ideeën. Dogma’s zijn heerlijk, want wij zijn wij en dat moet vooral zo blijven.

Het lijkt allemaal fijn en veilig, maar als je niet oppast dan verander je als kerk binnen een paar decennia in een totaal irrelevant museum waarin mensen zitten die het vooral hebben over ‘wij’ en ‘zij’. ‘Wij’ zijn dan de kerk en ‘zij’ zijn dan de wereld.

Buiten het feit dat het mijn overtuiging is dat er helaas meer wereld in de kerk is dan dat ik graag zou willen, en dat er gelukkig meer kerk in de wereld is dan dat we zouden verwachten, helpt het echt niet als je vast blijft zitten in vaste gewoonten.

Stephen Covey zegt: ‘Bijna iedere zinvolle doorbraak is het resultaat van een moedige breuk met een traditionele manier van denken.’

Zo’n doorbraak zien we in dit verhaal gebeuren en wat was de reden? De reden was dat eerst Petrus en toen de anderen het ‘wij’ en ‘zij’ loslieten en een breuk met de traditie accepteerden. Dankzij de keuze van toen zijn we nog steeds de grootste en vanwege de keuze die wij zelf kunnen maken om de traditie niet heiliger te laten zijn dan de missie, zullen we dat in lengte van jaren blijven.

Totdat de Heer terugkomt en Hij zal komen!