Dag 63: Het werk van de sprinkhaan

Handelingen 11:27-30

Het is niet zo moeilijk om te prediken wat mensen graag willen horen, maar het vereist heldenmoed om iets te moeten prediken of te moeten profeteren wat moeilijk of confronterend is. Toch zorgt de eerste categorie vaak voor een slapende of dode gemeente en de tweede categorie voor een waakzaam en actief lichaam van Christus.  

Je zou maar Agabus (letterlijke vertaling: ‘sprinkhaan’) heten en een gebrekkige oogst moeten voorzeggen, die een periode van hongersnood zou inluiden. Ik weet niet of mensen zo blij met hem zouden zijn op dat moment, maar gelukkig dat hij het wel gedaan heeft.

Het is historisch bewezen dat er, tijdens de regering van Claudius, in 47 na Christus een hongersnood in Syrië geweest is. Van Claudius was bekend dat hij een hekel had aan christenen. Maar ik kan me heel goed voortellen dat vele van zijn onderdanen daar anders over dachten. Het was namelijk zo dat ook veel christenen in Judea hongerleden. Maar de discipelen droegen naar vermogen bij en dat wat ze overhadden stuurden ze naar de mensen die honger leden.

Van de week werd bekend dat een groot gezin, waarvan de moeder de laatste tijd tot geloof gekomen is, een periode van financiële nood tegemoet gaat. Afgelopen zaterdag kreeg ik het idee om aan de Rotsvasters te vragen om een bijdrage, zodat we samen een groot Sinterklaaspakket konden maken. Sommige Rotsvasters werken, anderen studeren, weer anderen doen geen van beide, maar ze hebben één overeenkomst: ze hebben het allemaal niet breed. Toch droeg ieder naar vermogen bij en we brachten een bedrag bij elkaar van 175 euro. Er werd een enorm pakket gemaakt, met cadeaus die op zondagochtend uitgedeeld werd. Ik weet niet wie gelukkiger was, de ontvangers of de gevers. Want wanneer we naar elkaar keken verloren we onszelf in één enorme glimlach:-)

De sprinkhaan wordt in de bijbel ook wel ‘kaalvreter’ genoemd en het wordt gezien als een duivels werktuig, hoe klein het ook is. Het is namelijk zo dat de kaalvreter altijd de oogst komt roven, nog voor dat het je kan voeden. De kaalvreter veroorzaakt droogte en hongersnood. Dat kan letterlijk zo zijn, maar het kan ook geestelijk zo zijn.

Er kunnen verschillende sprinkhanen in je geestelijk leven actief zijn; zonde (en ik moet in dit verband ook specifiek aan seksuele zonde denken) kan zo’n kaalvreter zijn, twijfel kan zo’n kaalvreter zijn, stress of drukte kunnen het ook zijn.

Wanneer deze sprinkhanen in je leven actief zijn, dan zal je geestelijke leven een dor en droog land worden waar zaad niet kan wortelen, op kan komen en vrucht kan gaan dragen. Sprinkhanen opereren ook nooit alleen, ze trekken elkaar altijd aan.

Bij de zonde is dat hetzelfde. Als het tijd en ruimte krijgt, zul je ook merken dat het nooit een soloartiest is.

Hoe bestrijd je sprinkhanen? Dit doe je op allerlei manieren, maar vroeger deden ze het door vuur te maken wat grote rookwolken produceerde. In de natuur is dit niet het meest effectieve, maar in het geestelijke wel. Laat je vullen met het vuur van de Heilige Geest en laat de wolkkolom van Gods heiligheid het heiligdom van je hart omgeven en beschermen. Dat is de beste manier om de kaalvreter te verwijderen en ervoor zorg te dragen dat het nooit meer terugkomt.

Ga, en draag vrucht zodat je kunt uitdelen op plaatsen van grote hongersnood!