Dag 68: Voer voor de wormen

Handelingen 12:20-24

Toen ik net was begonnen om te gaan richten op het discipelen van jongeren op de straten van de Bijlmer werd ik door IFES (studentenvereniging) gevraagd of ik lectures wilde komen geven op de universiteit van Wageningen. Het was de bedoeling dat ik les zou gaan geven over de grote levensvragen, tijdens de eerste Passionweek die er in Wageningen gehouden werd. De Passionweek is een week waarbij studenten uitgenodigd worden om een les bij te wonen, waarbij een christen onderwerpen behandelt. Daarna is er ruimte voor interactie. De bedoeling is om de studenten bekend te maken met het evangelie en ze te bewegen om zich in te laten schrijven voor een Alphacursus.

Ik werd groen bij de gedachte aan de gigantische uitdaging die voor me lag; okay, ik heb wel academisch denkniveau. Lesgeven over deze thema’s op DE universiteit van biologische, geologische en al die andere disciplines die in de basis aan denken te kunnen tonen dat er niets waar is van het hele scheppingsverhaal, zou echter een buitenaardse klus worden. Maar ja, als je ‘bluf’ tegen me zegt dan moet ik het doen. Buiten het feit dat het een geweldige ervaring geweest is, heeft het mijn kennis ook ontzettend vermeerderd.

Een van de lessen ging over de vraag rondom bestemming of de vraag ‘waar ga ik naartoe als ik er niet meer ben?’ Ik heb ontzettend veel onderzoek gedaan naar bewijsvoering voor het bestaan van de hemel en één van de bewijzen (die vanuit de neutrale hoek komt) is dat het in de mens ingebakken zit om te geloven in een oordeel na dit leven.

Bij werkelijk iedere religie kom je een oordeel tegen na de dood; je hart wordt gewogen in Egypte, je duwt voor eeuwig een rotsblok tegen een berg op (die er vervolgens aan de andere kant weer afrolt) in Griekenland of je komt terug als een pissebed in India. Omdat dit een gelijke noemer is bij zoveel religies en in zoveel culturen noemt men dit een mogelijk bewijs van het bestaan van de eeuwigheid.

Weet je, de Bijbel leert dat we geen kwaad met kwaad mogen vergelden. We zijn geroepen om vrede te stichten. Het hoort ook niet in onze natuur te zitten om wie dan ook een eeuwig lijden te gunnen.

Ik weet echter niet hoe het met jou staat, maar als ik kijk naar sommige gekken in de wereldhistorie; de Nero’s, de Mao’s, de Hitlers, de Pol Pot’s, dan bemoedigt het mij ontzettend dat ik een rechtvaardig God dien die zegt: ‘Neem geen wraak, lieve kinderen, maar laat Mij je wreker zijn.’ ‘Ik zal voor je opkomen en alles wat al die onschuldige mensen aangedaan is, dat zal ik vergelden, want Mij komt de wrake toe!’ (Aan de hand van Romeinen 12:13-21).

Al die mensen die op Gods troon gaan zitten en hun macht afschuwelijk misbruikten en zich daar niet van bekeerden, zullen ooit merken dat ze maar heel nietig zijn wanneer ze voor Gods troon staan.

Gods genadetijd kan lang doorgaan, maar uiteindelijk grijpt Hij in. Dat zie je ook in dit verhaal, waarin Herodes maat vol was. De laatste druppel? De insinuatie van goddelijkheid. God zond een engel die hem een opstoot met hemelse power gaf, waarna hij voer voor de wormen was. Het enige dat er nu nog van de grote Herodes en zijn macht overgebleven was, kon je gebruiken om de plaatselijke viscompetitie mee te winnen.

Wees bemoedigd; machtige mensen komen op en ze zullen te neer gaan, grote rijken zullen komen en gaan. Uiteindelijk zal er niets van ze overblijven dan een paar botten en wat archeologische vondsten in musea.

Er is maar één Alpha en Omega en Hij is rechtvaardig!