Handelingen 13:13-15
Albert Camus, een Frans filosoof zei eens: ‘He who despairs of the human condition is a coward, but he who has hope for it is a fool (hij die gevuld is met wanhoop vanwege de staat van de mensheid is een lafaard, maar hij die er nog hoop voor heeft is een dwaas).’
Het gebeurt me vaak dat ik in meetings kom waar de algemene staat van de kerk in Nederland en in West-Europa besproken wordt. Heel vaak klinken er dan geluiden als van: ‘de kerk van Nederland is haar kracht aan het verliezen, de meeste kerken vergrijzen, de statistieken wijzen uit dat de meeste kerken over een paar generaties de lichten uit kunnen doen en haar gebouwen kunnen verkopen.’ Iedere keer heb ik het gevoel dat ik in Helm’s Deep (Two Towers, Lord of the Rings) terechtgekomen was. Ik voel me dan onderdeel van de groep officieren die zich realiseerden dat er een te grote overmacht was en dat ze zich klaarmaakten voor nog één laatste slag, die ze zeker zouden gaan verliezen.
Maar terwijl vele wijze collega’s wanhopig hoofdschuddend kijken naar het verlies van leden en verminderende relevantie van de kerk, ontstaat er altijd een fris vuur in mijn hart.
En daarom trek ik mijn mond open, waar ik ook kom. Als een dwaze voetbalcoach, die ziet dat zijn ploeg met 3-0 achterstaat en nog maar tien minuten te spelen heeft, haal ik ze aan de kant en spreek ze toe: ‘Come on, guys! Het is de kerk van Jezus Christus. Die kerk waarvan de Bijbel zegt dat de poorten van het dodenrijk haar niet zullen vernietigen. De bijbel en de historie laten zien dat God iedere keer ingrijpt wanneer, menselijkerwijs, het doek gevallen is voor Zijn volk. Hij is een God die door alle Bijbelboeken heen beloften geeft aan Zijn volk en Zijn beloften zullen uitkomen!
We moeten bidden en vasten voor opwekking en geloven dat God het wil geven!
Laat mij maar een hoopvolle dwaas zijn, ik ben in ieder geval geen wanhopige lafaard! Mijn hoop is namelijk niet gericht op menselijke statistieken maar op de hemelse waarheden van een God die het onmogelijke kan doen; in Haarlem, in Schalkwijk, in Kalmthout, in Almere, in Suriname, in jouw stad, in jouw wijk, in jouw familie, in jouw huis!
De mensen bij Helm’s Deep leken een zekere nederlaag te gaan leiden, de duistere overmacht was te groot, maar bij het opkomen van de zon kwam de hulp vanaf de heuvels naar beneden gedenderd en de duistere machten werden verpletterend verslagen. Zo zal ook de kerk van Jezus Christus standhouden en overwinnen!
Paulus en Barnabas hadden afscheid genomen van Johannes en ze trokken van Perge door naar Antiochië. Opmerkelijk is dat veel mensen vaak denken dat de rondreizende apostelen voortdurend vervolgd werden door hun eigen volksgenoten maar, hoewel ze op sommige momenten zeker verraden en verdrukt werden, dit beeld klopt niet helemaal.
De strategie van Paulus was dat hij altijd begon bij de mensen die het meest dichtbij de waarheid leefden; hij startte altijd bij de Joden, daarna ging hij door naar de proselieten en daarna ging hij pas verder met Grieken en Romeinen. Het blijkt alleen uit ervaring dat de mensen die het meest dichtbij zijn, vaak het meest moeilijk te bereiken zijn en zich ook vaak het meeste verzetten.
Hier werden de aloude woorden van de wet en van de profeten voorgezongen en daarna klonk het vanuit de leiders van de synagoge: ‘Als er iemand iets bemoedigends voor ons heeft, vertel het dan nu!’
Het woord voor bemoediging is ‘paraklesis’ en dat betekent dat je iets toevoegt. En wat je dan toevoegt is bijv. hoop, bemoediging, wijsheid of richting.
De Joodse leiders keken naar de omstandigheden en de dreiging voor hun volk en religie en de overmacht was groot, de wanhoop kwam op als een springtij die zijn vernietigende werk in hun harten aan het doen was. Het is alsof ze om zich heen keken en radeloos vroegen: ‘In al deze ellende, is er een dwaas die iets hoopvols te melden heeft?’
Die dwaas was genaamd Paulus en hij stond op het punt te gaan vertellen waar zijn hoop op gebaseerd was. Daarover lezen we de volgende keer!
Luister naar het volgende lied (of dit Nederlandstalige lied)
Neem de tijd om na te denken wat jouw innerlijke houding is t.o.v. de situatie van de kerk. Ben je nog hoopvol? En spreek je dat ook uit? Of is het zo dat je hart met wanhoop is gevuld en dat je eigenlijk niets positiefs meer te melden hebt.
Neem de tijd om je wanhoop en ongeloof te belijden bij de Heer en vraag Hem dan of Hij je hart vult met nieuwe hoop.
Wat heb jij toe te voegen? Ik wil je vragen om een liefdesbrief op te stellen aan de kerk. In die brief wil ik graag dat je de kerk verteld hoe mooi God haar vindt en hoe ze bedoeld is.
Je mag ook vertellen dat je ziet dat het niet goed met haar gaat (als je dat vindt), maar dat God haar niet opzij zet maar haar wil gaan herstellen.
Daarna neem je uitgebreid de tijd om haar te bemoedigen en geloof in haar uit te spreken. Ik zou het fijn vinden als je die brief naar me wil sturen op info@rotsvastbijbelschool.nl en misschien kun je je voorganger er ook wel mee bemoedigen.
3 Responses
Hallo Jan wauw weer een blog om over na te denken en dat op jouw verjaardag😀,🎉🎊🥂🎂🎉Hartelijke gelukwensen dat onze Here je dicht bij Hem mag houden, en je ook in het nieuwe levensjaar mag bevestigen in je bediening en even remmen als het nodig blijkt 🌞 of doet Ruth dat😉
Geniet samen met het gezin van deze dag. Het is je van 💓 gegund.☝️👏👍
Bid dat er meer vurige mensen opstaan zoals Jan, die niet kijken naar omstandigheden, maar vertrouwen op Hem en Zijn woord. Dank aan Hem dat Hij deze vurige Jan gestuurd heeft naar Kalmthout.
We zien uit naar opwekking in België en geloven daarin.
Dag Pastor Jan, gefeliciteerd met je verjaardag dag!!🎂De precieze datum was ik vergeten. En familie gefeliciteerd!!! 👐Wow ,mooie bemoedigen in de response voor jou.
Dit is de gebaande Weg voor jou 🛤️En De opgaande Zon 🌄 die altijd blijft komen😃👊Tot Kerst Outreach!👀👋