Handelingen 13: 48-49
In het leger moesten we wel eens 40 kilometer lopen met volle bepakking. Volle bepakking hield in dat je een rugzak op je rug droeg, een slaapzak op je borst en een wapen om je schouder. Totaalgewicht was ongeveer 20 kilo. Deze dingen vormen zo’n enorme last tijdens de stevige wandeltocht, dat het een enorm gevoel van bevrijding gaf wanneer je terug was op de kazerne en één van je maten je hielp met het afdoen van je materiaal. Daarna smaakte een veldfles met water beter dan de beste grand cru uit de Bordeaux.
Dit is een goed beeld van hoe veel mensen door het leven gaan. Het leven is als een doelloze mars, waar maar geen einde aan lijkt te komen. Met iedere zonde die je begaat of met iedere pijnlijke ervaring die je meemaakt wordt het gewicht zwaarder, tot het moment komt dat je je voortsleept door het bestaan. Je rugzak is zwaar, je hebt wel een slaapzak maar kunt eigenlijk geen rust meer vinden en je wapen is eigenlijk altijd geladen vanuit angst en wantrouwen voor anderen.
Ik weet niet of jij je hierin herkent, ik weet dat ik mezelf in ieder geval ook tijdens zo’n dodenmars bevond. Dit ging door totdat ik echt niet meer kon en op een punt van totale ontreddering en desillusie terechtkwam. Het absolute nulpunt, het punt van diepe duisternis en gebrokenheid. Dat was het punt waarop ik mijn beste Maat ontmoette die het vuile materiaal van me afnam, wat een bevrijding! Daarna gaf Hij me van dat water dat nooit meer dorstig maakte, het Levende Water van de Heilige Geest! De heiden die ik was, verheugde zich en sprak vol lof over het woord van de Heer, ik bleek tot eeuwig leven bestemd te zijn en kwam tot geloof!
Wanneer ik met mensen spreek en hun vertel over mijn getuigenis, dan zeggen ze vaak: ‘Ik begrijp heel goed dat jij het evangelie aanvaard hebt. Op het punt waar jij was, had je alle hulp nodig die je kon krijgen en die heb je met beide handen aangegrepen…’ En ik zou tegen ze willen zeggen dat het anders is en dat het net zo gemakkelijk is voor een rijke, als voor een arme om het Koninkrijk binnen te gaan. Graag zou ik willen zeggen dat overgave voor een trots iemand net zo eenvoudig zou zijn als voor een gebroken mens, maar dat is niet waar. Dat zien we in het evangelie en dat zien we ook in dit verhaal.
De Joodse leiders, de welgestelde/volgevreten vedettes, stonden niet te wachten op een evangelie die alles van hen zou vragen. Daarom wezen ze Paulus en Barnabas af. Daarna trokken Paulus en Barnabas door naar mensen die het echt hard nodig hadden. Jezus discrimineert niet, Zijn boodschap is voor iedereen! Maar niet iedereen kan Hem ontvangen.
Romeinen 10:12-13 zegt:
En er is geen onderscheid tussen Joden en andere volken, want ze hebben allen dezelfde Heer. Hij geeft zijn rijke gaven aan allen die hem aanroepen, want er staat: ‘Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered.’ Geen onderscheid dus tussen Joden, Grieken, Nederlanders, Belgen, Marrokkanen, Ugandezen, rijken, armen, gezonde en gebroken mensen. Hij geeft rijke gaven aan allen die Hem aanroepen en ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered!
En dan gaat het verder met:
Maar hoe kunnen ze hem aanroepen als ze niet in hem geloven? En hoe kunnen ze in hem geloven als ze niet over hem hebben gehoord? En hoe kunnen ze over hem horen als hij niet verkondigd wordt? En hoe kan iemand verkondigen als hij niet is uitgezonden? Het is zoals geschreven staat: ‘Welkom zijn zij die goed nieuws verkondigen.’ Hoe lieflijk zijn de voeten van hen die vrede verkondigen, van hen die het goede verkondigen!
Er lopen veel mensen op een lange mars naar het niets, veel mensen zwoegen onder de last van het leven. Ze lopen gewapend, zonder dat ze rust kunnen vinden, naar een eeuwigheid zonder ware vrede. Hoe lieflijk zijn dan de voeten van de mensen die hun uit de rij halen en ze brengen naar die Vriend die de last van hun schouders haalt en ze op het pad zet dat leidt naar vrijheid, vervulling en bestemming?
Zullen we eens een wedstrijdje gaan houden wie uiteindelijk de mooiste voeten heeft?
Luister naar het volgende lied.
Wanneer je zelf iemand bent die op dit moment deelneemt aan die vruchteloze mars en het leven een zware last voor je is, mag ik je dan meenemen naar die grote Vriend die op dit moment in de machtige Naam van Jezus Christus jouw lasten van je afhaalt en je op dat moment je wil laten drinken van de Bron van het Levende Water?
Dank Jezus dat Hij jouw lasten afgenomen heeft en bid tot de Heer dat Hij jouw voeten wil zegenen, zodat ze naar plaatsen zullen gaan waar mensen ontvankelijk zijn voor het evangelie.
Vraag aan de Heer of Hij je mensen op het hart geven wil die op het absolute nulpunt terecht gekomen zijn. Denk aan eenzame mensen, mensen die ernstig ziek zijn of bejaarden. Laat je voeten je vervolgens naar die mensen brengen en verkondig ze het evangelie!
One Response
Waauww mooi gezegd Jan!