Dag 87: Divide et empira

Handelingen 14:4-7

We leven in een tijd waarin de verdeeldheid die binnen de verschillende rassen heerst nog maar weer eens extra gevoeld en aan het licht gebracht wordt.

De afschuwelijke moorden op twee prachtige Meesterwerken van God, Ahmaud Arbery en George Floyd, staan voor altijd op ons netvlies geëtst en beide moorden hadden twee overeenkomsten: het slachtoffer was zwart en de dader was blank, en niet zomaar blank maar het waren blanke mannen die bekend stonden vanwege hun disrespect voor mensen van het andere ras.

Ahmaud werd als een dier opgejaagd en doodgeschoten omdat hij toevallig jogde in een buurt waar de voorgaande tijd veel inbraken waren gepleegd.
George werd verdacht van valsmunterij en werd daarom door vier agenten vastgehouden. Hierbij hield één zijn knie minutenlang op de keel van de verdachte die hij, ondanks het smeken van George om zijn moeder en de protesten van de omstanders, pas verwijderde nadat de laatste ademtocht al uit de longen van George vervlogen was.

‘I can’t breathe…’ was de tekst die vervolgens verscheen op de spandoeken en t-shirts van vele duizenden die mee marcheerden tijdens antiracisme demonstraties. Want wat voor reden de daders ook hadden, de échte reden was dat de slachtoffers zwart waren. En op de één of andere manier zijn er nog steeds bevolkingsgroepen en regimes op deze wereld die racisme praktiseren en toestaan.

Wat ik het meest choquerende vind is dat ik in de reacties op Social Media moet lezen dat veel christenen er van harte aan meedoen of zich juist afzijdig houden in de discussie onder het mom van: ‘Wat gaat mij dit aan? Ik was toch niet de persoon die met de zweep sloeg?’

Ergens is de reactie begrijpelijk omdat mensen van nature moeite hebben om hun nek uit te steken en liever de veiligheid opzoeken. Maar aan de andere kant moet ik ook wel eens denken aan die kerk in Duitsland wiens orgel harder ging spelen op het moment dat de trein, vol krijsende Joodse mensen onderweg naar het concentratiekamp, langs denderde.

We weten dat grote groepen mensen lijden onder zwaar onrecht, ook in ons land. We weten dat vele zwarte mensen nog steeds lijden onder een trauma dat vele generaties geleden aangedaan is. We weten ook dat onze voorvaderen hier een groot aandeel in gehad hebben, dus het is niet aan ons om te bepalen wanneer de pijn voorbij is.

Het is wel aan ons om collectief te verootmoedigen, de samenleving dan onder de loep van rechtvaardigheid te leggen en iets te doen met de conclusies die we ontdekt hebben.

Waarom zouden we dat moeten doen? Drie redenen:

• Christenen volgen Jezus en tijdens Zijn leven liet Hij zien dat Hij zich niets aantrok van etnische, culturele en religieuze verschillen. Hij was en is er voor iedereen, of je nu uit Israël, Samaria, Syrië of Rome kwam.
• Omdat 1 Kor.12:26 zegt: ‘Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde.’ Er zijn veel van onze broers en zussen die persoonlijk getroffen worden door dit spook van discriminatie en racisme, dus we zouden onze stem moeten laten horen voor hen en er mede zorg voor moeten dragen dat ook zij het respect krijgen die ieder schepsel van God in de basis verdient.
• De laatste reden is dat wij ons moeten realiseren dat we zelf ééns gediscrimineerd en verdrukt werden voor ons geloof en dat dit op verschillende plaatsen op deze wereld nog steeds gebeurt.

In het verhaal dat we net gelezen hebben zien we hoe de duivel het principe van ‘verdeel en heers’ toe ging passen. Mensen kozen óf voor de Joden óf voor de Christenen en die verdeeldheid zou de komende eeuwen groter worden en ernstige gevolgen hebben. In de periode waaruit het Bijbelgedeelte komt, kregen de Joden meer rechten dan de christenen waardoor de Joden geen reden meer zagen om tegen de Romeinen op te staan en de christenen in de kou lieten staan (in de toekomst zou dat natuurlijk totaal omgedraaid zijn). Dit is de strategie van satan; hij zorgt ervoor dat het ene ras of de ene sekse zich superieur voelt tegenover de ander en de ander onderdrukt.

Maar wat nou als we zouden gaan doen wat werkelijk Koninklijk is? Wat nou als we werkelijk één worden? Wat nou als we de handen ineen gaan slaan, Kaukasisch/Mongoloïde/Negroïde/Polynesisch en Indiaans, en samen ten strijde zouden trekken vóór het Koninkrijk en tégen onrecht?

Nelson Mandela zei eens: ‘Het is mijn droom dat er een multiraciale samenleving ontstaat, een samenleving die divers is en waar elke man, vrouw en elk kind gelijkwaardig behandeld wordt. Ik droom van een samenleving waar mensen van elk ras harmonieus kunnen samenwerken.’ Is dit mogelijk? Ik geloof dat daar waar Jezus Christus regeert in de harten van mensen, deze droom geen bedrog hoeft te zijn!